OMER Ibn El-Hattab

Jeta e tij para Islamit


Omer r.a. i përkiste familjes Ad nga fisi Kureish. Prejardhja e familjes së tij, në gjeneratën e 8 lidhet me atë të Profetit a.s. Kunja e tij ishte Ebu Hafsa dhe El-Faruk ishte titulli i tij i vurë nga Profeti a.s. Ai u lind me 583 rreth dyzetë vjetë para Hixhreti. Jeta e hershme e hazreti Omerit nuk njifet në detale. Në rininë e tij ai ishte një luftëtarë, orator i famshëm dhe njeri i guximshëm. Ai ishte një nga të paktët njerëz në Meke që dinin shkrim dhe liximin. Kryesisht ai merrej me tregëti. Kur Profetit a.s. i erdhi shpallja dhe i thërriste njerëzit në Islam; Omeri ishte armik i përbetuar i Islamit dhe i Profetit a.s. dhe nuk ngurronte që ti dëmtonte muslimanët dhe Islamin në çdo rast. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.


Ishte viti i 6 i misionit të Profetit a.s kur Kurejshët bënë një mbledhje për të gjetur një vullnetar për vrasjen e profetit a.s. Omeri e pranoi këtë detyrë dhe çdonjeri që ishte prezent aty thanë se ai ishte tamam përsoni për atë gjë. Kur ai po ecte drejt rrugës me shpatë në dorën e tij ai takoi Sa'd Ebi Vekas i cili e pyeti se ku po shkonte. Omeri i tergoi se po shkonte për të vrarë Profetin a.s. . Gjatë diskutimit në mes tjerash Sa'di i tha: "Në fillim kujdesu për familjen tënde, motra dhe kunati juaj kanë pranuar Islamin" Kur dëgjoi këtë Omeri ndryshoi drejtimin e tij dhe shkoi drejt e tek shtëpia e motrës së tij. Kur Omeri po i binte derës, ata të dy ishin duke mësuar Kuranin e Shenjtë që jua kishte dhënë Hazreti Kaba r.a. Motra e tij Fatima kur dëgjoi zërin e Omerit e friksuar mundohej që ta fshehte pjesën e Kuranit që po lexonte. Kur Omeri hyri në shtëpi ai menjëherë i pyeti për Islamin,dhe e kuptoi që ata dy me të vërtetë kishin pranuar Islamin. Ai filloi që të rrifte kunatin e tij,motra e tij ndërhyri por ai e goditi atë shumë në fytyrë saqë fytyra e saj u mbulua me gjak. Pas kësaj Fatimja i tha Omerit "Bën çfarë të duash ne e kemi vendosur që të vdesim musliman ". Kur Omeri r.a pa gjakun e motrës së tij ai ndaloi dhe u ul i turpëruar. Ai e donte Fatimen shumë por nuk mundte ta duronte pranimin e saj të Islamit. Megjithatë ai i tha Fatimes që tia tregoje fletët në të cilat ishte i shkruar Kur'ani. Ajo i tha "Ju nuk mund ta prekni atë po mos të laheni dhe të pastroheni". Ai lau trupin e tij dhe pastaj lexoi. Ishte fillimi i Sures TAHA (pjesa e 20 e Kur'anit të Shenjtë ). Kur ai lexoi ajetin : "Vërtet, vetëm unë jam Allahu, nuk ka zot tjetër pos Meje, pra Mua më adhuro dhe fal namazin për të më kujtuar Mua." Omeri r.a bërtiti "Sigurisht që kjo është Fjala e Allahut. Më merrni dhe më qoni tek Muhamedi a.s ". Kur dëgjoi këtë Hazreti Kaba r.a i cili ishte i fshehur, doli jashtë dhe tha, "O Omer ! Më vjen mirë për ty. Kjo do të thotë se lutja e Profetit a.s i cili e tha mbrëmë u plotësua. Ai ju lut Allahut "O Allah, të lutem forcoje Islamin më shumë Omer Ibn El-Hattabit ose Omer Ibn Hisham". Omeri pastaj shkoi tek Profeti a.s. Kur e pa Profeti a.s e pyeti: "Omer, çfarë të solli këtu ?" Ai ju përgjigj: "Unë kam ardhur këtu për të pranuar Islamin ". Kur dëgjuan këtë muslimanët u kënaqën dhe bërtitën me gëzim "Allahu Akbar" (Allahu është më i madhi) dhe zëri i tyre u dëgjua në të gjithë hapsirën e Mekes. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a ishte një goditje për moralin e jobesimtarëve. Abdullah bin Masud ka thënë :Pranimi i Islamit nga Omeri ishte një triumf i madh, emigrimi i tij në Medine një përforcim i fuqishëm dhe ardhja e tij në Kalifatë ishin të mira për muslimanët. Omeri r.a merr titullin El Faruk


Konvertimi i hazreti Omerit r.a. e fuqizoi Islamin. Muslimanët jetonin me frikën e jobesimtarëve dhe shumica e tyre e mbanin të fshehtë besimin e tyre. Muslimanët tashin ishin të aftë që të falnin namazin publikisht. Kur Hazreti Omeri r.a u bë musliman, ai e deklaroi besimin e tij haptazi para kryetarëve të kurejshëve.Atëherë ai kërkoi nga Profeti a.s për ta falur namazin në Qabe. Mbasi mori lejen ai u drejtua me një pjesë të muslimanëve për atë vëndë. Edhe hazreti Hamzai, i cili kishte pranuar Islamin disa ditë para hazreti Omerit r.a. e udhëheqte një grup tjetër. Kur arritën në Qabe ata së bashku falën namazin. Profeti a.s. e drejtoi për herë të parë namazin haptazi me një grup kaq të madh besimtarësh. Për këtë akt kurajoz dhe të guximshëm të hazreti Omerit r.a., Profeti a.s. i dha titullin El Faruk që do të thotë ai që bënë dallimin në mes të drejtës dhe të gabuarës. Emigrimi në Medine


Kur muslimanët u urdhëruan që të migrojnë në Medine, shumica e tyre e lanë Mekën fshehurazi, kurse hazreti Omeri r.a. atë e deklaroi haptazi. Ai u armatos dhe shkoi në qabe, pasi fali namazin ai tha me zë të lartë: "Unë jam duke emigruar për në Medine. Në qoftë se ndonjëri don të më ndalojë lë të dalë para. Unë jam i sigurtë se nëna e tij do të qaj për të." Nuk ishta asnjë njeri në Meke që pranoi sfidën e hazreti Omerit r.a., pastaj ai vazhdoi rrugën për në Medine. Shërbimet e hazreti Omerit r.a. për Islam para se të bëhet Halif


Hazreti Omeri r.a. kishte një dashuri të madhe për Allahun xh.sh. dhe Profetin a.s.. Ai mori pjesë pothuajse në të gjitha luftrat e mëdhaja: në Bedr, Uhud, Ahzab, Hajber, Huejn etj. Në ekspeditën e Tabukut ai dha gjysmën e pasurisë së tij për hirë të Allahut. Ai zinte vëndin e dytë mbas hazreti Ebu Bekrit për sa i përketë sakrificës së më së dashurës për hirë të Allahut xh.sh..
Profeti a.s. gjithashtu e donte shumë atë. Një herë ai ka thënë; "Sikur do të kishte Profet që do vinte mbas meje ai do të ishte Omeri." Në një hadith tjetër i transmetuar nga Buhariu, hazreti Ebu Hurejra r.a. tregon se Profeti a.s. ka thënë: "Në Beni Israil (Izraelitët) ndodheshin njerëz të cilët nuk ishin profet por flisnin për Allahun. Në qoftë se do të jetë ndonjëri nga ymeti im sikur ata njerëz, ai do të jetë Omeri."
Vdekja e Profetit a.s. ishte një tronditje e madhe për tëm, dhe ai s'mund ta besonte atë përderisa hazreti Ebu Bekri r.a. ia kujtoi atij ajetin e Kur'anit të shenjtë. Ai pastaj shkoi në sallën e mbledhjkes së bashku me hazreti Ebu Bekrin r.a. ku njerëzit e Medinës ishin mbledhur për të zgjedhur Halifin e parë. Hazreti Omeri r.a. ishte njeriu i parë që e la atë detyrë në dorën e hazreti Ebu Bekrit r.a. dhe e ndihmoi atë gjatë halifatit të tij.
përkthyer nga anglishtja më 8.01.1999 Ummu Lejla